เมื่อพูดถึงการตรวจ X-ray, CT, Ultrasound, MRI และอื่น ๆ หลายคนท้อถอยเพราะกังวลเกี่ยวกับ "ปัญหารังสี"

ในความเป็นจริง การทดสอบประเภทนี้เป็นการทดสอบภาพ นั่นคือการใช้เครื่อง "มุมมอง" ของร่างกาย

การตรวจเอกซเรย์ ตามชื่อที่บอกก็คือ การใช้รังสีเอกซเรย์เจาะเข้าไปในร่างกายเพื่อสร้างภาพ คล้ายกับการถ่ายภาพ รังสีเอกซเรย์จะตรวจปริมาณรังสีใกล้เคียงกับรังสีที่ได้รับจากการบิน การตรวจเอกซเรย์สามารถถ่ายภาพกะโหลกศีรษะแผ่นหน้าอกแผ่นแบนหน้าท้องแผ่นข้อต่อกระดูกแขนขา รังสีเอกซ์ยังใช้ในโรคกระเพาะอาหารหลอดอาหารและลำไส้เช่นการตรวจอาหารแบเรียมและการถ่ายภาพระบบทางเดินอาหาร

CT ยังใช้รังสีแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย แต่สิ่งที่แตกต่างจากการเอ็กซ์เรย์คือการถ่ายภาพร่างกายโดยการจับทุกส่วนประกอบของร่างกายในบริเวณที่สแกน CT ปริมาณรังสีต่ำสำหรับทรวงอกอยู่ที่ประมาณ 0.2-0.5mSv ซึ่งเกือบจะเทียบเท่ากับปริมาณของรังสีเอกซเรย์ทรวงอก 10 ชิ้นดังนั้นจึงปลอดภัยมาก CT มักใช้ในการตรวจโรคของศีรษะหน้าอกท้องและกระดูกสันหลัง ฯลฯ สำหรับปัญหาแขนขาและกระดูกที่ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากการตรวจเอกซเรย์ทรวงอก CT ยังเป็นทางเลือกหนึ่ง

การตรวจอัลตราซาวนด์เป็นเหตุผลเดียวกับที่ใช้คลื่นเสียงสะท้อนเพื่อให้ได้เสียงสะท้อนที่แตกต่างกันเพื่อสร้างภาพและโยนหินลงไปในน้ำเพื่อฟังเสียงสะท้อนเพื่อวัดความลึก อัลตราซาวนด์เป็นโปรแกรมที่ไม่ใช่กัมมันตรังสีที่ใช้คลื่นเสียงในการสร้างภาพที่ใช้ในการตรวจคัดกรองรอยโรคในช่องท้องและอวัยวะเชิงกรานรวมถึงเต้านมต่อมไทรอยด์ตับไตตับอ่อนถุงน้ำดีม้ามกระเพาะปัสสาวะมดลูกและรังไข่ อัลตราซาวนด์ยังใช้เพื่อตรวจหัวใจบ่อย

การถ่ายภาพด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MRI) มักเรียกว่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านิวเคลียร์ (NMR) เนื่องจากคำว่า นิวเคลียร์ ในชื่อ ทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างกว้างขวางว่าอาจมีการแผ่รังสีและปล่อยรังสีออกมา แต่ในความเป็นจริง นิวเคลียร์หมายถึงนิวเคลียสของอะตอมไฮโดรเจน ที่จริงแล้ว นิวเคลียสนี้ หมายถึงนิวเคลียสของอะตอมไฮโดรเจน ไม่มีรังสี และไม่มีรังสี หรือก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ ดังนั้น แม่เหล็กนิวเคลียร์จึงไม่มีรังสี การตรวจ MRI สามารถตรวจสอบหลายส่วนของร่างกาย ทั้งสมอง หลอดเลือด กล้ามเนื้อ เส้นเอ็น กระดูกสันหลัง เป็นต้น